MN Kardiyoloji

MN Kardiyoloji Cilt: 32 Sayı: 2 2025 MN Cardiology Volume: 32 No: 2 2025

Primer Hipertansiyonlu Hastalarda Ambulatuvar Kan Basıncı Değişkenliği ve Diyastolik Disfonksiyon Arasındaki İlişki

The Relationship Between Ambulatory Blood Pressure Variability and Diastolic Dysfunction in Patients with Primary Hypertension

Serdar AKYEL

Öz

Amaç: Primer hipertansiyonlu hastalarda diyastolik disfonksiyon ve kan basıncı değişkenliği (BPV) arasındaki ilişkinin araştırılması.

Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde primer hipertansiyon tanısı konulan 18 yaş üstü toplam 221 hasta (156 kadın, 65 erkek) bu çalışmaya dahil edildi. BPV, ortalama gerçek değişkenlik (ARV) indeksi kullanılarak hesaplandı.

Bulgular: Diyastolik disfonksiyonu (‐) olan hastalarla karşılaştırıldığında, diyastolik disfonksiyonu (+) olan hastaların daha yüksek 24 saatlik sistolik ARV’ye (sırasıyla 12,51 ± 2,8'e karşı 11,65 ± 3,5; p 0,043) ve daha yüksek sol ventrikül kütle indeksine (LVMI) (sırasıyla 91,33 ± 19,2’ye karşı 85,64 ± 20,2; p=0,037) sahip olduğu bulundu. Çok değişkenli lojistik regresyon analizi, renin‐anjiyotensin‐aldosteron sistem blokerlerinin (RAAS‐B) ve 24 saatlik sistolik ARV’lerin diyastolik disfonksiyonun bağımsız öngörücüleri olarak kullanıldığını ortaya koydu.

Sonuç: Sonuç olarak, 24 saatlik ARV’nin primer hipertansiyonlu hastalarda diyastolik disfonksiyonla ilişkili olabileceğini bulduk.

Anahtar Kelimeler: Ortalama gerçek değişkenlik, Primer hipertansiyon, Sistolik kan basıncı değişkenliği, Sol ventrikül disfonksiyonu

Abstract

Objective: Investigation of the relationship between diastolic dysfunction and blood pressure variability (BPV) in patients with primary hypertension.

Material and Method: A total of 221 patients (156 women, 65 men) over the age of 18 who were diagnosed with primary hypertension at our clinic were included in this study. The BPV was calculated using the average real variability (ARV) index.

Results: Compared to the patients with diastolic dysfunction (‐), patients with diastolic dysfunction (+) were found to have higher 24‐h systolic ARV (12.51 ± 2.8 vs 11.65 ± 3.5; p=0.043, respectively) and higher left ventricular mass index (LVMI) (91.33 ± 19.2 vs 85.64 ± 20.2; p=0.037, respectively). The multivariable logistic regression analysis revealed the usage of renin‐angiotensin‐aldosterone system blockers and 24‐hour systolic ARVs as independent predictors of diastolic dysfunction.

Conclusion: In conclusion, we found that 24‐hour ARV might be related to diastolic dysfunction in patients with primary hypertension.

Keywords: Average real variability, Primary hypertension, Systolic blood pressure variability, Left ventricular dysfunction